Scheurebe

W trakcie I WŚ, a konkretniej w roku 1916, Georgowi Scheu udało się wyhodować z 88 siewek nowy szczep, a mianowicie Scheurebe. Było to skrzyżowanie rieslinga i Silvanera. Miało to miejsce w Krajowym Zakładzie Upraw Winorośli w Alzey (Landesanstalt für Rebenzüchtung Alzey). Zanim oficjalnie nadano nazwę temu szczepowi do końca 1945 roku mówiono na niego „winorośl dr. Wagnera“, a później „S 88“ lub „Sämling“ (nazwy od 88 siewek, czyli po niemiecku: 88. Sämlinge). 

Scheurebe ma niemal tak samo duże wymagania co do gleby jak jej ojciec riesling. Znosi tylko suchą i jałową ziemie. W miarę dobrze czuje się również na glebach lessowych i wapniowych. Winogrona dojrzewają trochę wcześniej niż owoce rieslinga.. Zagrożeniem dla nich jest mróz oraz pleśń szara i mączniak.

Na znaczeniu szczep zyskał w latach pięćdziesiątych, gdy udało się wytworzyć z niego Beerenauslese i Trockenbeerenauslese. Pochodzący z Hesji Nadreńskiej gatunek był uprawiany głównie przez winiarzy z największych regionów winiarskich. Największy rozkwit nastąpił w latach siedemdziesiątych, gdy powierzchnia upraw się podwoiła. Obecnie wynosi ona 1.500 ha z czego 1.000 ha znajduje się w Hesji Nadreńskiej, około 400 ha w Palatynacie i 100 ha w regionie Nahe. Ale również w Badenii i Frankonii winiarze uprawiają ten aromatyczny szczep i to z dobrymi rezultatami. Z prawie dwuprocentowym udziałem w powierzchni upraw winorośli na terenie Niemiec Scheurebe uchodzi za jedną z najlepiej prosperujących nowych odmian.  

Wina Scheurebe występujące prawie tylko jako wina jakościowe z wyróżnikiem i są z reguły półsłodkie lub słodkie. W zależności od jakości kolor wina jest bladożółty, słomkowożółty lub intensywnie złotożółty. Delikatne wina klasy Kabinett oraz średnio ciężkie Spätlese wyróżniają się bogatym bukietem i harmonicznym połączeniem pobudzającej kwasowości z owocową słodyczą. Bukiet często przypomina porzeczkę, rzadziej mango, mandarynkę, limonkę, brzoskwinię, a bardzo rzadko dojrzałą gruszkę. Słodkie wina wyróżniają się długą trwałością, a po wielu latach leżakowania wytwarzają aromat brzoskwini lub róży.