Spätburgunder

Wiadomości z DWI

Spätburgunder

Klasyk dla najbardziej wymagających

Spätburgunder czy Pinot Noir jest dla win czerwonych tym, czym Riesling pod względem jakości jest dla win białych: winem odpowiadającym najbardziej wygórowanym potrzebom.

Uprawa

Ta szlachetna i bardzo stara odmiana wymaga szczególnej troskliwości oraz ma wysokie wymagania co do gleby oraz klimatu.  Najlepiej udaję się w tzw. Rieslinglagen, a więc w najlepszych siedliskach. Jeżeli warunku wzrostu są dobre, krzewy pną się do góry i nagradzają wysiłek winiarzy najpiękniejszymi czerwonymi winami świata.

Znaczenie

W Niemczech Spätburgunder zajmuje 11,8 tysięcy ha powierzchni uprawnej, co stanowi ponad dziesięć procent całkowitej powierzchni winnic niemieckich. Zarówno winiarze jak i konsumenci coraz bardziej faworyzują tę odmianę. Od początków lat 90 powierzchnia przeznaczona pod uprawę Spätburgundera wzrosła o ponad 3 tysiące ha. Większość winorośli Spätburgundera znajduje się w Badenii (prawie 5,6 tysięcy ha) – z głównym ośrodkiem w okolicy Kaiserstuhl – oraz w Palatynacie (prawie 1,6 tysiąca ha). Oprócz tego Hesja Nadreńska  (1,4 tysiąca ha)  Wirtembergia ( 1, 3 tysiąca ha)  a także Rheingau (400 ha) i region Ahr z ponad 300 ha należą do ważnych obszarów uprawy Spätburgundera. W dziesięciu regionach winiarskich Spätburgunder zaliczany jest do odmian kategorii „Classic”.


 Winifikacja i smak

Z odmiany tej powstaje przede wszystkim wytrawne wino czerwone, częściowo także i o pewnej zawartości cukru resztkowego. Od czasu do czasu z odmiany tej powstają wina różowe a także i musujące. Jeżeli winogrona wytłoczy się zaraz po ich zebraniu, można z jasnego moszczu wyprodukować „Blanc de Noirs”, białe wino z ciemnych winogron. Wielu producentów pozostawia lepsze gatunkowo partie do dojrzewania w małych beczkach typu barrique.


Historia

Odmiana Spätburgunder czyli Pinot Noir należy do rodziny szczepów burgundzkich, która jako jedne z pierwszych były uprawiane w Europie Środkowej. Karol Gruby sprowadził tę odmianę w roku 884 nad Jezioro Bodeńskie. W XIII wieku posadzono ją w regionie Rheingau. W XVI wieku przypuszczalnie była także w Palatynacie. W XVIII wieku prawdopodobnie sprowadzono ją z Burgundii nad rzekę Ahr. Prawdziwy przełom nastąpił 150 lat temu wraz ze zwiększeniem produkcji wina musującego. Aby zaspokoić rosnące potrzeby, zakładano winnice wyłącznie z odmianami burgundzkimi. Dla określenia tej odmiany używa się równolegle nazwy „Pinot Noir” a w niektórych częściach Badenii także określenia „Klevner”.