Saint Laurent

Winorośl szybko wypuszcza kwiaty (jest przez to narażona na mrozy majowe) i dojrzewa na czas. Z tego powodu pożądane jest położenie o łagodnych warunkach. Zbyt zimne regiony powodują, że kwasowość jest za wysoka. Gleby o dużej miąższości są dla Saint Laurent tak samo dobre jak wapienne. Szerokie rozstawienie winorośli pozwala zapobiegać pleśnieniu owoców. Zbiory wynoszące od 70 do 80 hl/ha stanowią przeciętna wartość. Średni ciężar moszczu wynosi 80 stopni w skali Öchsle.

Dzisiaj Saint Laurent uprawia się głównie w Austrii. Winiarzowi z południowego Palatynatu zawdzięczamy, że ten cenny szczep utrzymał się w Niemczech i może przeżywać teraz renesans. Mówi się, że w latach sześćdziesiątych w szkółce winorośli Rhodt o mało co nie wykopano i wyrzucono ostatniej winorośli Saint Laurent. Po kilku latach uprawy, mającej na celu odbudowę szczepu, szkółki winorośli miały znów materiał do sadzenia. Powierzchnia uprawy wynosi obecnie 670 ha (Palatynat i Hesja Nadreńska). Od 2005 roku wielkość ta utrzymuje się na tym samym poziomie. 

Wysoki ciężar moszczu z dobrym ekstraktem i dobrą kwasowością pozwala na uzyskanie mocnych, a przy tym świeżych i owocowych win czerwonych. Ich kolor jest karminowy. W owocowych winach można wyczuć aromat owoców czarnego bzu lub dzikiej wiśni.

Do rozprzestrzenienia się szczepu przyczynił się Carl Bronner. Nie można z pewnością powiedzieć z jakiego regionu Francji pochodzi Saint Laurent. Przypuszcza się, że może to być Alzacja. Szczep zawdzięcza swoją nazwę prawdopodobnie św. Wawrzyńcowi, który jest między innymi patronem kucharzy. Winogrona Saint Laurent dojrzewają na początku sierpnia, co zbiega się z dniem upamiętniania św. Wawrzyńca (10 sierpnia). Długi czas Saint Laurent uznawany był za podgatunek Spätburgundera, lecz teraz oficjalnie jest oddzielnym szczepem.