Elbling

Newsy branżowe

Elbling

Gwarantuje orzeźwienie

Orzeźwiający Elbling należy do najdłużej uprawianych odmian białych w Europie. Winiarze z regionu górnego biegu Mozeli podkreślają, że tradycja uprawy Elblinga ma 2 tysiące lat. 


Uprawa

W regionie Górnej Mozeli występuje wapień muszlowy, który jest glebą preferowaną przez Elblinga. Ten szybko dojrzewający szczep nie ma dużych wymagań co do gleby. Na wapieniu muszlowym wytwarza jednak najlepiej swoją charakterystyczną świeżość. Winorośl wymaga szczególnej ochrony, ponieważ cienka skórka winogron jest podatna na mączniaka i drzewnika. Zbiory są z reguły duże i wykazują się dobrą jakością. Pojedynczo wytwarza się wina jakości Kabinett i Spätlese.

Znaczenie

Z 490 ha powierzchni uprawy Elbling stanowi pół procenta niemieckiej powierzchni upraw winorośli. W regionie Mozeli stanowi około sześciu procent i plasuje się na trzecim miejscu najważniejszych szczepów. Szczególnie często jest spotykany na południowym brzegu Mozeli tzw. Górnej Mozeli (położonej na południowy zachód od Trieru) oraz na stokach nad rzeką Sûre. Tendencja wielkości uprawy jest lekko spadkowa.

Winifikacja i smak

Kwasowość na poziomie rieslinga, która wybrzmiewa jednak łagodniej to coś, co jest charakterystyczne dla Elblinga. Z winogron produkuje się świeże, wyborne i raczej naturalne wina stołowe lub sekty. Jako, że 80 procent produkcji Elblinga trafia do winnic, aby nadać winom i sektom ich świeżości to wina i sekty stuprocentowo wyprodukowane z Elblinga są rarytasem. Bardzo rzadko spotykana jest mutacja Czerwony Elbling (Roter Elbling), która wbrew nazwie również jest winem białym. Od 15 lat kilku winiarzy uprawia czerwoną odmianę i produkuje z niej wina koloru łososiowego. Oczywistością jest, że w tym przypadku popyt przerasta podaż. 


Historia

Elbling należy do najstarszych białych szczepów w Europie. Rzymianie nazywali go „vitis alba“ co oznacza „biała winorośl“. Językoznawcy twierdzą, że od słowa „alba” powstały słowa „Alben”(grupa społeczna) i „Elben”(gmina w Niemczech), od których wywodzi się nazwa szczepu Elbling. Historycy w większości uważają, że Rzymianie sprowadzili Elblinga do Niemiec już 2.000 lat temu. Od średniowiecza do XIX wieku Elbling był rozpowszechniony w Niemczech, w krajach sąsiadujących i w Europie wschodniej. W dzisiejszych czasach jest czymś wyjątkowym i wolno go uprawiać prawie wyłącznie w Mozeli. To właśnie winiarze z Górnej Mozeli mogą poszczycić się 2000-letnią historią uprawy Elblinga.